"Als ik naar je kijk, dan zie ik zwart. Ik zie geen aura's of zo, maar zwart is de kleur die bij me opkomt als ik je zie en met je praat."
Mijn repliek dat als er een donkerder tint dan zwart wordt uitgevonden, ik dat best zou gaan willen dragen, werd niet met enthousiast gelach ontvangen.
Ik ben dan wel een zwartkijker van aard, maar bovenstaande werd als compliment bedoeld. Een terechte karakteromschrijving waar ik wel trots op ben. Niet altijd even vrolijk en hard proberend een beetje mysterie vast te houden.
Ik rijd echter in een witte Volvo.
En wat werd er, nog niet zo heel lang geleden, schamper over die kleur gesproken.
Een witte auto, daar wil je toch niet in rijden? Elk beetje vuil zie je zitten en een auto met die kleur raak je nooit meer kwijt. Wit verkoopt niet. Alsof ik de auto zou willen verkopen.. Hij doet het, dus waarom vervangen?
Maar wat zie ik sinds kort om me heen? Wit is ineens enorm hip geworden als autokleur. Overal om me heen zie ik van heel veel automerken witte uitvoeringen rijden. Bij mij in de wijk zijn onlangs nog twee puiken karren omgeruild voor een witte BMW en een witte VW. Mannetje en vrouwtje rijden beide in het wit.
Hij mag het dan nog wel doen, maar ik zie nu ineens heel veel redenen om de auto te verkopen.
Misschien is een zwarte wagen iets voor mij?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten