maandag 23 september 2013

Kroonprinsen van Leon

Kings of Leon proberen het gewoon weer. Of nog steeds.
Er ligt een nieuw album van de band in de schappen van de cd-winkel. Of ter downloading op diverse sites.

Mijns inziens een stuk beter dan het voorlaatste prutswerkje, waarmee ze de sympathie van nota bene het Amerikaanse publiek kwijt dreigden te raken.
Dit album, Mechanical Bull geheten, is verre van de mechanische stier die de titel impliceert. Het is een vrij vlakke, eentonige en eenvoudige plaat. Hier en daar zelfs zeurderig.
Helaas. Alweer.

Hoe komt het dat een band, die in staat is meesterwerken als Red Morning Light, Spiral Staircase, Pistol Of Fire, Knocked Up, On Call, Closer en Crawl te maken, ineens doet alsof ze zowel een creatieve- als een writersblock heeft?
Het kan er eigenlijk niet mee door, maar de nummers Don't Matter en Family Tree (sneaky copy van Keith Marshalls Only Crying) zouden voor mij de aanschaf van het schijfje rechtvaardigen.


vrijdag 20 september 2013

Pre-weekend

De aanloop naar dit weekend verdient een herhaling.
Gisteren naar het concert van Asaf Avidan in Paradiso, Amsterdam geweest en erg genoten van de muziek, de sfeer, de techniek en alles dat deze avond leuk maakte.
Vandaag naar sauna Het Friese Woud in Boijl geweest. Daar viel het één en ander te zien, maar er viel vooral te genieten van de rust. Een kleine, maar complete en rustige sauna en niet eens zo ver van huis.

Het pre-weekend was goed, laat nu de rest maar komen.

maandag 9 september 2013

Ik leef nog

Afgelopen woensdag moest ik er aan geloven.
Namens het team van collega's mocht ik de eerste etappe van de Sup 11-City Tour peddelend op een plank afleggen, van Leeuwarden naar Sloten.
Er is een moment geweest dat ik heb ingestemd met deelname aan deze happening. En vlak voor de start had ik daar heel erg veel spijt van.

Met materiaalpech, misselijkheid en twee lege waterflessen kwam ik in Sneek aan, waar mijn buddy mij bij de waterpoort voorzag van energie en nieuwe moed. Samen met een achterblijver ben ik licht worstelend het Slotermeer overgestoken, om in Sloten te worden verwelkomd door een paar kennissen en teamgenoten.
De daaropvolgende dagen heb ik buddy gespeeld, mijn teamgenoten achtervolgd en gevolgd, om gisteravond, als kers op de slagroom, het vijfde teamlid tijdens de laatste kilometers te vergezellen en al suppend over de finishlijn te gaan.

Een gedenkwaardig evenement met een dito prestatie van ons team.
Een licht trots komt heel langzaam opborrelen.