donderdag 30 mei 2013

Sken

Jumbo supermarkten heeft Sken geïntroduceerd.
Sken is een handscanner waarmee je je eigen boodschappen kunt scannen. Bij de speciale kassa aangekomen hoef je je boodschappen niet meer uit de kar te halen, om ze vervolgens weer in je kar te stoppen. Je geeft Sken aan de cassière, die leest het bedrag uit en vertelt je wat je moet betalen.
Dat is natuurlijk hartstikke gemakkelijk en gaat net zo lang goed tot er foutjes in het scannen sluipen of tot er iemand zo slim is te gaan semi-shopliften.
Om dat laatste enigszins te voorkomen heeft Jumbo iets slims bedacht: de steekproef.
En wie viel bij zijn eerste Skenrondje een steekproef ten deel en viel door de boodschappenmand?
Juist.

Uit angst voor een winkeldief te worden aangezien, scande ik zeer opzichtig de artikelen die ik in mijn mandje legde. Bij voorkeur deed ik dat in de buurt van iemand die het bedrijfstenue van Jumbo droeg.
Bij elk gescand product controleerde ik het schermpje van Sken en concludeerde dat ik alles netjes had gescand. Totdat een zeer zenuwachtige beginneling achter de kassa mij moest steekproeven. Het pond gehakt dat ik als laatste in mijn mandje had gedaan èn had gescand, kwam niet in het geheugen van Sken voor.
Het gevolg was dat ik alle boodschappen alsnog op een lopende band bij een reguliere kassa moest gooien.

Kwaadwillende mensen kunnen met een beetje mazzel zeer voordelig boodschappen doen. Maar een haperende Sken laat een eerlijke consument flink zweten.


vrijdag 24 mei 2013

Zwart en wit

"Als ik naar je kijk, dan zie ik zwart. Ik zie geen aura's of zo, maar zwart is de kleur die bij me opkomt als ik je zie en met je praat."
Mijn repliek dat als er een donkerder tint dan zwart wordt uitgevonden, ik dat best zou gaan willen dragen, werd niet met enthousiast gelach ontvangen.
Ik ben dan wel een zwartkijker van aard, maar bovenstaande werd als compliment bedoeld. Een terechte karakteromschrijving waar ik wel trots op ben. Niet altijd even vrolijk en hard proberend een beetje mysterie vast te houden.

Ik rijd echter in een witte Volvo.
En wat werd er, nog niet zo heel lang geleden, schamper over die kleur gesproken.
Een witte auto, daar wil je toch niet in rijden? Elk beetje vuil zie je zitten en een auto met die kleur raak je nooit meer kwijt. Wit verkoopt niet. Alsof ik de auto zou willen verkopen.. Hij doet het, dus waarom vervangen?

Maar wat zie ik sinds kort om me heen? Wit is ineens enorm hip geworden als autokleur. Overal om me heen zie ik van heel veel automerken witte uitvoeringen rijden. Bij mij in de wijk zijn onlangs nog twee puiken karren omgeruild voor een witte BMW en een witte VW. Mannetje en vrouwtje rijden beide in het wit.

Hij mag het dan nog wel doen, maar ik zie nu ineens heel veel redenen om de auto te verkopen.
Misschien is een zwarte wagen iets voor mij?

donderdag 23 mei 2013

Traan

Vitalis waarschuwde Remi ooit om nooit achterom te kijken. Kijk vooruit, naar waar je naar toe gaat. Achter je ligt wat geweest is.
In de trein naar huis reed ik achteruit. Om toch terug te kijken op de leuke dingen van vandaag en om de dingen die komen gaan nog niet te hoeven aanschouwen.

Een paar stoelen verderop, scheef tegenover mij, zit een jonge dame. Ze luistert, net als ik, naar muziek. Bij mij staat ineens Water and Power van Cold War Kids op.
Zou zij er ook naar luisteren? Ik denk bijna van wel.
"Cry and move on" schalt de zanger in mijn oren en ik zie dat bij de jonge dame de ogen vol lopen. Ik zou me nog kunnen vergissen, misschien valt het licht wat ongunstig. Maar een rollende traan over een wang wordt vlug weggeveegd.

Ik kijk naar buiten en verdrink in de witte wolken die afsteken tegen een felblauwe lucht.
Het droevige melodietje gaat door en haar ogen worden maar niet droog.
Als ik wil uitstappen blijf ik even bij haar staan, leg een hand op haar schouder en knijp even licht. Ik hoef dit niet te doen en misschien wil ze het niet.
Lachend kijkt ze naar me op en met de ogen vol tranen zegt ze: "Het gaat wel".

Cry and move on.



Minus the car, look past the dress
Beyond the pearls, who will protect
Drunk on the stars, shadows evolve
No resume, no diamond lane

Are you willing? Are you brave?
Who could make you feel afraid?

Mean what you say, make your mistakes
Head of silver and gold, your feet crumbling clay
Forever be yours, counting the hours
The salt in the mines and the water is ours
The water is ours, the water is ours, the reservoir

Are you willing, are you brave?
Who could make you feel afraid?
Will you give more than you... give more than you take?
Will you show us what you're... show us what you're made?

Cry and move on
Cry and move on
Cry and move on
Cry and move on

What you're hiding from? You could be fighting, come on.
What you're hiding from? You could be fighting, come on.
What you're hiding from? You could be fighting, come on.
What you're hiding from? You could be fighting, come on.
What you're hiding from? You could be fighting, come on.

dinsdag 21 mei 2013

Ray Manzarek

Op één dag komen, apart van elkaar, twee herinneringen aan een rit onder het maanlicht bij elkaar.
Twee gedachtes die zonder afspraak of duidelijke aanwijzing samenvallen.
En op diezelfde dag overlijdt vriend Ray, die prachtige dingen met de toetsen kon maken.
Het heeft zo moeten zijn. En toeval bestaat niet.


zondag 19 mei 2013

Mijn ochtend

Saint Thomas was vatbaar voor verslavingen en vocht tegen zijn innerlijke demomen.
Misschien was hij wel manisch-depressief.
Hij zocht hulp, kreeg die ook in de vorm van een opname en voorgeschreven medicamenten.

Op 10 september 2007 werd zijn zielloze lichaam in zijn appartement in Oslo gevonden.
Noren praten niet graag over de toedracht van onnatuurlijke doden, dus werd het heengaan van Thomas geweten aan een ongelukkige combinatie van medicijnen.

In My Morning beschrijft hij zijn aandoening, die uiteindelijk tot zijn dood zou leiden.
Zou hij geweten hebben dat het zo zou eindigen?


I have heard your music and it
Sounds pretty good
I turn it up in the morning
Trying to find the mood

I have spent some time
In a mental institution
But it didn’t work for me
So it’s better to be free

For me the times are changing
I feel it every day
I leave my bed in the morning
That’s the only way

[Chorus]
Don’t leave me with my doctor
On the telephone
He’ll set me up with some medicine
To medicate the dog

Don’t leave me with my doctor
On the telephone
He’ll set me up with some medicine

Next week you can come over
To my precious place
Put up in my studio
Get ready for the race

We might even have some time
To go out for a drink
Soon this will be over
And I won’t need my shrink

zondag 12 mei 2013

Ontwaken (6)

Ik ben al een poosje wakker. Nog wel, want over niet al te lange tijd zie ik mijn bed weer.

Maar voordat ik mijn nest weer in duik, wil ik het liedeke waar ik mee wakker werd (in mijn hoofd, niet op de wekkerradio, want deze laatste zet ik niet aan in het weekend) nog wel even met u allen delen.


Oriëntatie (2)

De kop is er af.
Na onderlinge afspraken met mij, mijn leidinggevenden en toekomstige stagecollega's is het dan eindelijk zo ver. Mijn snuffelstage op een andere afdeling is een feit.
Voor een periode van drie maanden loop ik twee dagen per week stage op een beleidsafdeling die zich bezig houdt met cultuur, taal, onderwijs, jeugdzorg en nog meer van dat soort dingen.

Mijn stagejuf, zonder zweep, voorzag me van heel veel leesvoer, sleepte me mee naar twee overleggen en heeft voor volgende week een uitstapje met een gedeputeerde voor mij in petto. Erg leuk, erg anders.
Tot nu toe heb ik gen spijt van deze voor mij gedurfde stap, maar wat niet is, kan nog komen.

vrijdag 10 mei 2013

Miles Kane

Vanmiddag dacht ik een cover te horen van Black Cat John Brown van Alamo Race Track.
De eerste tonen van Don't Forget Who You Are van Miles Kane doen mij na een halve dag beluisteren nog steeds denken aan het Nederlandse product, maar deze nieuwe van de heer Kane luistert weer heerlijk weg.
Ook weer een dankuwel voor pinguinradio.nl


donderdag 9 mei 2013

Verboden te lezen (5)

Mijn vijfde boek uit de serie Verboden Boeken van de Volkskrant was het vierde, Misdaad en Straf van Fjodor Michajlovitsj Dostojevski.
Een student met  übermensch-ideeën vermoord (eindelijk) na 100 pagina's een oud vrouwtje en haar zuster. Vervolgens is het een flinke klus om je door de resterende 470 bladzijden te worstelen. Herhaling op herhaling, wisselend gebruik van variaties op de namen van de hoofdrolspelers en een tergend langzame ontwikkeling in het verhaal.

De epiloog is een heerlijke afsluiting. Waar het hele boek een periode van drie maanden bestrijkt, vertelt de epiloog in zes bladzijden iets over de aanloop naar acht jaar Siberië. Want de dader wordt gepakt.
Zo, boek uit, op naar het volgende.

vrijdag 3 mei 2013

Ja, maar ...

In heel vroeger tijden kon een mannetje aan de opgezwollen, rode schaamlippen zien dat een vrouwtjesexemplaar vruchtbaar was. Dat was verrekte handig, want het scheelde al gauw bossen rozen, dozen chocolade, mooie praatjes en geveinsde betrokkenheid en medeleven.

Later droegen vrouwen deze boodschap tot verleiden uit, middels het dragen van een rode substantie op de gezichtslippen. Deze substantie bestaat hedentendage uit dingen als koolteer, chlorophyl, butylhydroxyanisol en petroleumproducten. Je moet het maar willen.
Maar weinig vrouwen weten nu nog wat de essentie van het dragen van lippenstift is en dat is eigenlijk best wel lachwekkend. Helaas is knalrood weer helemaal in, met name in combinatie met bleke huidjes. Dat roept toch weer associaties op met goedkope manieren van verleiden.

Ik snap die Turken wel.

Het vrouwelijke cabinepersoneel van Turkish Airlines is boos vanwege het verbod op felgekleurde lippenstift dat de Turkse luchtvaartmaatschappij heeft ingevoerd. Als protest tegen de maatregel hebben tal van vrouwen een afbeelding van zichzelf op internet gezet waarop ze felrode lippenstift dragen.
Het lippenstiftverbod is een van de vele conservatieve stappen die de snelgroeiende Turkse luchtvaartmaatschappij de laatste tijd heeft ondernomen. Critici zeggen dat de maatregelen onderdeel uitmaken van een patroon waarin de Turkse overheid het land dwingt te islamiseren

Bron: volkskrant.nl