donderdag 24 april 2014

Afscheid

Ik heb niet zoveel vrienden. En dat is maar goed ook.
Mijn vriendschap is onvoorwaardelijk en er is in mijn systeem niet voldoende plek voor al die onvoorwaardelijkheden.
Een vriend die een vriend is, blijft. Het gevoel dat optreedt als deze vriend of vriendschap verdwijnt, overschrijdt de grenzen van de innerlijke pijn. De vriend is er niet meer, maar de lege plek die is achtergelaten schrijnt na jaren nog net zo hevig als op de eerste dag van het afscheid.

Mijmeren hoe het was en hoe het zou kunnen zijn is zinloos. Maar ook onvermijdelijk.
Het krachtigste en meest rauwe verdriet van afscheid dat ik ken, op muzikaal gebied, is onderstaand nummer.

And now my bitter hands
Craddle broken glass
Of what was everything.

Prachtige verwoording van iets dat was maar niet meer is.



dinsdag 22 april 2014

Haar in je brood

L-cysteïne wordt gewonnen uit veren en uit haar. Kook deze ingrediënten 24 uur lang in zoutzuur en er blijft in het kookvocht een kleurloos poeder over: l-cysteïne.

Uit haar (dus ook mensenhaar) wordt veel meer l-cysteïne gewonnen dan uit veren, dus haar is veel efficiënter dan veren en daarom veel goedkoper in gebruik. In China wordt haar uit kapperszaken verkocht aan fabrieken, die dat haar verwerken om bovengenoemde stof te verkrijgen.
China mag straffeloos dit product op de Europese markt brengen, maar de deuren blijven gesloten voor Europese pottenkijkers met camera's.

Is l-cysteïne nodig?
Nee, niet echt. Of beter nog: echt niet.
Het wordt gebruikt als verbeteraar, met name in brood. Het deeg wordt er soepeler van en dus beter te verwerken. Het schijnt zelfs dat de consument deze kwaliteit eist.
Zegt de baas van een grote broodbakfabriek.

Maar voor de camera van Keuringsdienst van Waarde erkende deze meneer dat brood zonder l-cysteïne echt naar brood smaakt en dat het zelfs beter weg te krijgen is na het kauwen. Maar deze kwaliteit komt men niet meer in de winkels tegen, omdat de productverbeteraar door bijna iedereen aan het deeg wordt toegevoegd.