dinsdag 27 december 2011

Dese

In de trein:

"Dese meisje heeft lekkere tiete man."
"Dese meisje kan lekker pijpe."
"Dese meisje moet je neuke man."
"In dese meisje moet een piemel in."

Marokaantjes toch, Marokaantjes toch.
Dat kan toch niet, zulke taal uitslaan?

Het is DIT meisje. Niet DESE meisje.

5:55

5:55
Wat de neuk?!

Waar een normaal mens er voor heeft gekozen tussen kerst en nieuwjaarsdag vrij te nemen, ging bij mij tegen zessen de wekkerradio weer af.
Het was even schrikken na drie vrije dagen, maar na een iets langere douchebeurt ben ik weer helemaal klaar voor kantoâh.

vrijdag 23 december 2011

Angel

Onlangs werd in de Friese hoofdstad het grootste Nederlandse filiaal van The Sting geopend.
Ik heb met een clubje collegae een kijkje binnen durven nemen.
En de kledingzaak is dan ook net een club. Blauwe neonverlichting op verduisterde roltrappen, rode neonverlichting die je leidt naar een op- en neergaande, roodverlichte kooi (lift genaamd) en twee immens grote videomuren waarop mensen te zien zijn die dansen op de luide muziek die door drie etages met kleding schalt.

Voor dames is dit, met het oog op de steeds smaller wordende portemonnee en de in aantocht zijnde nieuwe crisis, een kwelling van jewelste.
Er hangt zoveel mooi spul dat je graag wilt kopen. Niet omdat je het nodig hebt, maar omdat het te koop is. En natuurlijk omdat je het nog niet in je veel te krappe walk-in closet hebt opgeslagen.

Ik zag tijdens mijn eerste bezoek een leuke broek liggen. Vandaag had ik de broek willen passen en kopen, maar hij was ineens lang zo leuk niet meer als een paar dagen geleden. Hoppa, weer € 30,- bespaard!

Wellicht een tip voor de koopgrage dames, die zich ongetwijfeld een week na aankoop afvragen wat ze in godsnaam bezielden, want na één keer dragen is de lol er wel af: kijken, nog niet kopen, drie dagen later nog eens kijken en dan besluiten dat het artikel toch niet het kopen waard is.
Het lijkt een moeilijke opgave, maar het is te doen. Want alleen zo haal je de angel uit je koopdrift.

donderdag 22 december 2011

Dansje

Inmiddels hebben alle geïnteresseerden en de daartoe verplichten de beelden al gezien. Iemand met een stadionverbod die als weddenschap de keeper van de tegenstander in elkaar wil rossen.
De keeper gaat in de defensemode en doet de baldadige schelm eventjes voor hoe het wel moet. Met twee rake trappen het schorriemorrie er haarfijn op wijzen dat er met jou niet te spotten valt.
Scheidsrechtertje trekt een rode kaart, omdat dat zo hoort, maar die werd gelukkig al snel geseponeerd.

Wat ik in alle kranten en op alle sites zie is een schoppende keeper. Stukje stemmingmakerij mijns inziens.
Hieronder staat een dansje als aanleiding voor de commotie.


woensdag 21 december 2011

Fillum

Vanavond ga ik met een select gezelschap van collegae een borreltje drinken, een hapje eten (wellicht dat bij teveel borrels de werkwoorden verwisseld kunnen worden) en een filmpje pakken.
Helaas is de keuze gevallen op Nova Zembla 3D, maar ik zie het van de zonnige zijde in. Een volgende filmkeus kan niet veel slechter worden.

Volgens Koos Dijksterhuis, in het Natuurdagboek in de Trouw van 19-12-2011, wordt in Nova Zembla een nest van vermoedelijke alken, in de film papegaaiduikers genoemd, leeggehaald. Een aan boord meegebracht kuikentje dat wordt opgevoed, groeit op tot tamme kraai.

Wordt de film op een verrassende manier toch nog leuk. Ik krijg er ineens zin in.

maandag 19 december 2011

Dom

Een proefmonstertje parfum met je tanden openen is net zo slim als plassen nadat je je koude beenspieren hebt ingesmeerd met tijgerbalsem, Midalgan e.d.

dinsdag 13 december 2011

Horrorwinter

Harde wind. Erg harde wind.
En neerslag. Enorm veel neerslag.
De harde wind en de regen geselen de ramen van de slaapkamer en het wachthokje waar ik nu in schuil.
Daarvoor striemde de storm de koude substantie mijn gezicht en doorweekte binnen vijf minuten mijn net verschoonde plunje.

De horrorwinter heeft zijn intrede gedaan.
Alleen valt de temperatuur iets te hoog uit.

maandag 12 december 2011

Flexibel

Sinds een maand werken we in een geheel vernieuwd kantoor.
En we moeten flexibel werken.
Dat houdt in dat je geen vaste werkplek mag opeisen, dat je niet te luid mag bellen op je flexibele werkplek, dat je geen radio aan mag hebben, dat je eigenlijk geen gesprekken mag voeren met je buurman en/of -vrouw, dat je plaats moet maken voor hoger ingeschaalden (omdat zij denken wèl een eigen werkplek op te kunnen eisen) en dat je de kantoorruimte wel mag verlaten door die ene deur, maar dat je er niet meer doorheen mag om dezelfde kantoorruimte te herbetreden. Dan moet je omlopen.
Niet moeilijk doen over deze regeltjes, gewoon jezelf flexibel opstellen en doen wat de baas zegt.

Wat geheel niet flexibel is, is de temperatuur op de werkplek. Die fluctueert nauwelijk tussen 23,9 en 24,4 klein nulletje C.
En daar mag je gerust over klagen. Maar niemand die daar iets mee doet.

zaterdag 10 december 2011

Mooi

Hoppend van de ene Youtubeclip naar de andere, kwam ik bij toeval onderstaand juweeltje tegen.
Kippenvel. En een traan. Wel twee eigenlijk.

vrijdag 9 december 2011

In een andere taal

Ze bestaan echt.
Mensen die afgaan op uiterlijk. Dat moet ook wel, wat dat is zo'n beetje de enige oerdrift die de mens nog bezit.
Een mooie partner staat garant voor mooi nageslacht.

Maar er bestaan ook echt mensen die afgaan op een boodschap die mooi is verpakt. Verkondig de grootst mogelijke onzin in een taal die voor sommigen sexy klinkt en de helft van de moeite vanhet versieren is al gedaan.

Een speelse dialoog in een drie-akter deed mij herinneren aan het nummer Omdat van Bloem.

donderdag 8 december 2011

Lelijk

Amerikanen oordelen een boek naar de omslag en komen daardoor vaak bedrogen uit. Ze denken dat het uiterlijk een afspiegeling is van het innerlijk(nee, natuurlijk geldt dit niet voor alle Amerikanen, maar het is wel een typerende karaktertrek van de uitroeiers van de indianen).

Lopende langs de in kerstsfeer uitgedoste etalages zie ik enge dingen.
De Amerikaanse idiotie is al lang geleden ook hier neergestreken en ik zou mezelf als een naïeve provinciaal portretteren als ik zou beweren dat ik voor het eerst afbeeldingen van mooie mensen zag, die als doel hebben de consument nog meer geld uit de beurs te kloppen.
De V&D, de Douglas (foute winkel overigens) en noem ze maar op. Mooie mensen die lachend kerst vieren.

Gelukkig ben ik gezegend met genen van mijn families, dus ik voel ook dit jaar geen verplichting om kerst te gaan vieren. Want ik hoor niet op zo'n plaatje thuis.