vrijdag 30 september 2011

Herfst

Wat is dit voor kloteweer?
De zomer was weer niet wat ik me van een zomer had voorgesteld. Het leek potdomme wel herfst. En laat dat nou mijn meest favoriete jaargetijde zijn. Maar niet in mijn zomervakantie.

En what shall we now get?
Ik wacht vreugdevol op de herfst. Mooie kleuren, harde wind en regen. Boek lezen met een glas whiskey binnen handbereik, terwijl het hemelwater de ramen geselt.
Maar nee hoor. Het wordt steeds warmer.
De ochtendlijke mistbanken in combinatie met een vroege zon leveren echter ook leuke plaatjes op.

Slaapkamerogen

KinkFM

Normaliter liet ik, met een bescheiden geluidsvolume, KinkFM uit de luidsprekertjes van mijn thin-client op mijn werkplek vloeien.
De muzieksmaak van mijn mede-eilandbewoners week enigszins af van de mijne. Radio 10 Gold of Radio 2 waren geliefder. Dus pleaser die ik ben gaf ik steeds vaker de plug aan een ander, zodat we de oude meuk van weleer keer op keer nog eens mochten beluisteren.

Een oudere tafelgenoot beweerde dat muziek van Fleetwood Mac tijdloos is en over 30 jaar nog gedraaid wordt. Dat kon je niet zeggen van de herrie die op KinkFM werd gedraaid. Een discussie opstarten dat kwantiteit geen garantie voor kwaliteit is liet ik achterwege. Heel soms lijkt het of ik milder word.
Ik liet hem echter bij een arbeidsvitaminenachtig programma wel verbazen door een uur lang alle nummers bij titel en artiest te kunnen noemen.
Jahaha mannetje. En daarnaast ken ik ook nog heel veel nummers en artiesten van deze tijd. Ik beperk me niet tot uitgekauwde vertrouwelijkheid.

Maar vandaag is de laatste dag dat KinkFM bestaat. En op deze laatste dag klinken de laatste tonen van Kink uit mijn speakertjes. Al was het maar om mijn collega's een nieuw memorabel moment in hun leven te gunnen.

zondag 18 september 2011

De blues

Het avondje Oosterstreek bezat, zoals Rino het in een reactie mooi verwoordde, alle ingrediënten voor een blues. In Oosterstreek zit je vlak bij de Frysk/Drentse grens en kwamen Harry en zijn sneeuwstormen niet uit Drenthe?

De lege accu werd opgeladen door een acculader, maar het was de vraag of het vehikel wel zou kunnen wegrijden van het sompig stuk grasland, waar het naar toe was gesleept door de biertapper in zijn vierwielaangedreven wagen.

De artiest, niet geheel toevallig mijn jongere broer, trad deze avond eens niet op als zanger, maar als plaatjesdraaier. Maar plaatjesdraaien is er niet meer bij. Het is nu meer de juiste bak met gedownload spul laten aanspreken door een vernuftig stukje software. Een voordeel daarvan is dat je bij verzoekaanvragen bijna nooit iemand teleurgesteld weer heen zendt. Echter, in de bluestijd van Harry pasten dit soort malle fratsen helegaar niet. Naald op het vinyl en speulen maar.

Twee uur in de ochtend was het gedaan met de pret. Althans, voor de Oosterstrekers. Artiest en chauffeur braken de boel letterlijk af en laadden de bus weer in.
Na nog geen 10 minuten te hebben gereden, midden in één van de weinig diepzinnige gesprekken die ik met mijn broer voer, ontdekten we dat de motor oververhit aan het raken was.

3 Uur 's nachts, een voertuig dat dienst weigert, regen die tegen de voorruit slaat en knus op het dak tikt. Voor ons glommen de bakstenen van de doorgaande weg door Steggerda. Wachten op iemand van de Wegenwacht.

Na bijna een uur was er eindelijk iemand die ons kon helpen. Zijn bevinding was dat de leiding van de koelvloeistof ergens lek moest zijn. Het reservoir was in de loop der tijd langzaam leeggelopen en juist op deze avond was hij kurkdroog.
Reservoir bijvullen, een leeg stukje terrein zoeken tussen De Blesse en Wolvega om stilstaand eens flink gas te geven, om de luchtbellen uit de leidingen te krijgen.

Even na vijven lag ik op bed. Een avondje chaufferen eindigde na 11 uren, maar had alles in zich om een historisch karakter te krijgen. Vooral op feestjes en dergelijke, want later lachen we immers overal om.
Zelfs om de blues.

zaterdag 17 september 2011

Gestrand

Er is in Oosterstreek in geen velden of wegen iets te bekennen dat maar enigszins op een zee lijkt. Dus laat staan dat er een strand is. Maar toch ben ik er gestrand. In spreekwoordelijke zin.

Het voertuig dat ik mocht besturen, om een artiest naar zijn plaats van bestemming te brengen, hield er in het zicht van de haven mee op. En ook dat zonder de eerder genoemde zee.
De artiest gaat optreden, ik ga netjes wachten of er überhaupt iemand gevonden kan worden die het euvel van het vehikel kan verhelpen.

Ik ga een lokale variant van 'Ik hou van Holland' op me af laten komen, in de hoop dat ik ook nog iets kan lezen in het meegenomen boek.

donderdag 15 september 2011

Zingen over pijn

Bij het ontwaken kan alles voorbij zijn.



feeling reckless but there's a light at the edge of my room
i never imagined i could be a free man this soon
take my warnings just to find my way back through
home isn't waiting oh lord i am overdue

oh i can't believe this all was for free
i dreamed the fucker right out of me
i can't believe i took it for granted
o holy break of day

feeling weezy but there's a way i can't let it go
hold my hand softly if you hold my hand at all
never imagined i could be a free man this soon
wade through the water, there's a light at the edge of my room

oh i can't believe this all was for free
i dreamed the fucker right out of me
can't believe i took it for granted
o holy break of day

Afkoelen

Het is me gelukt!
Op mijn eerste vakantiedag ben ik begonnen met een trainingsschema (zie hier) dat in totaal 90 dagen zal duren. En vandaag was mijn 45e trainingsdag.
Helaas heb ik 4 dagen achterstand opgelopen wegens probleempjes met de darmpjes, maar ik heb toch vrolijk de draad weer opgepakt.

Men zegt dan men verslaafd kan raken aan sporten. Gelukkig heb ik daar geen last van. Ik doe het met grote regelmaat met grote tegenzin, maar ik zie en voel een duidelijk resultaat. Vier kilo aangekomen (gegroeide spiermassa), fitter, leniger, soepeler en hier en daar breder.
Ik ben blij dat er resultaat zicht- en voelbaar is, want anders zou ik gedemotiveerd raken.
Ik heb echter wel een persoonlijk syndroom ontwikkeld. Ik kijk elke sessie enorm uit naar de cool down. Ik ben daar gek op. Daar leef ik naar toe en daar leef ik voor.
Het syndroom van cool down.

zaterdag 3 september 2011

Boontje en loontje

- Jij hebt WAT gedaan?
Een paar bolletjes vloeibare cocaïne in mijn luier gedaan papa.

- Hoe kom je op dat idiote idee!?
Relax. Chill man. Gewoon een voorziening voor je oude dag.

- Jezus! (Of Jesus!). Je bent nog maar 18 maanden!
Mij verdenken ze toch niet. En bovendien is het Nederland waar we landen. Drugs, tolerantie, cool it dude.

- BAF!! (Het geluid van een vuistslag in het gezicht van een 1,5 jarige)

Helaas voor de ouders denkt de marechaussee er het hare van.

De marechaussee heeft zaterdag op Schiphol een Spaanse man en vrouw aangehouden van wie de 18-maanden oude baby bolletjes vloeibare cocaïne in de luier bleek te hebben.
Dat meldde de marechaussee.
Het stel kwam uit Aruba en werd in eerste instantie aangehouden omdat de man (34) tijdens de vlucht zijn zoontje met zijn vuist in het gezicht had geslagen.

Toen een marechausseemedewerker de luier wilde verschonen, vond hij de cocaïne. Het gaat om tien bolletjes vloeibare cocaïne met een straatwaarde van zo'n 5000 euro.

Bron: nu.nl

donderdag 1 september 2011

Hygiëne

De Deense variant van de Voedsel en Waren Autoriteit is veel doortastender dan haar Nederlandse equivalent. Ook serieuzer en opener naar de klant toe. Maar daar heeft de bereidwilligheid van de Deense overheid om mee te werken aan een betere hygiëne en kwaliteit van producten natuurlijk ook mee te maken.
Eerder werd er al vaak melding gemaakt dat Denemarken de Kellogg's Cornflakes in de ban gedaan, omdat die in plaats van de mineraal ijzer echte stukjes ijzervijlsel bevat. In Nederland werd er natuurlijk schande van gesproken, maar tot echte acties is het niet gekomen.

Eén van mijn collegae is abrupt gestopt met het eten van cornflakes van dat merk, een ander is daarna juist begonnen aan een carrière als ijzervreter.

Misschien dat onderstaand nieuwsbericht van foodwatch ook weer mensen aan het denken zet.

Heeft u dat ook wel eens? U geniet in een eetcafé van een heerlijke salade. Tot er ineens een fruitvliegje op uw lepel komt zitten. En nog een. Hè gatver. Hoe schoon is het eigenlijk in dat trendy restaurantje? U kunt niet in de keuken kijken en vindt het ook vervelend om de ober ernaar te vragen. Dus u rekent af en vertrekt.

Lachebekjes
foodwatch wil dat u in één oogopslag kunt zien hoe het is gesteld met de hygiëne in restaurants. Daar bestaat een simpel en doeltreffend systeem voor: het smileysysteem. Dit werkt heel eenvoudig. Op de gevel van een schoon restaurant staat een lachende smiley. En op een vieze eetgelegenheid vind je een bedroefd kijkende smiley.

Tevreden consumenten
In Denemarken werkt dit systeem al bijna tien jaar, tot grote tevredenheid van consumenten: 97% vindt de smileys een goed of zelfs zeer goed idee. Op internet kan iedereen precies nakijken welk restaurant een lachebekje heeft en waar een huilebalkje aan de gevel hangt. En waarom. Het effect is duidelijk: restaurants verbeteren hun hygiëne in de hoop op meer klandizie. De smileys zijn verplicht en gelden ook voor cafetaria's en kantines in bedrijven of instellingen.

Niet openbaar
Waarom voert Nederland dit systeem niet in? Gek genoeg beschikt de overheid wel over de gegevens. De Voedsel en Waren Autoriteit (VWA) onderzoekt regelmatig restaurants op hygiëne. Maar de VWA maakt ze niet openbaar en dus wordt u daar geen steek wijzer van. En dat terwijl u er wel voor betaalt: de VWA werkt op kosten van de belastingbetaler.

Zelf kiezen
Absurd, vindt foodwatch. Hoe serieus neemt de overheid onze gezondheid en onze keuzevrijheid eigenlijk? foodwatch wil dat de VWA haar gegevens openbaar maakt. Daar heeft u recht op als consument. Vieze keukens moeten met naam en toenaam voor iedereen te vinden zijn. foodwatch pleit voor een smileysysteem à la Denemarken. Zodat u zelf kunt kiezen waar u lekker én schoon kunt eten.

foodwatch eist openbaarheid
Daarom is foodwatch begin november een Wob-procedure gestart. We vragen het ministerie (Economische Zaken, Landbouw en Innovatie) om álle inspectiegegevens van de VWA over horecagelegenheden, van 2007 tot nu. Welk restaurant is wanneer geïnspecteerd? Wat trof de VWA daar aan? Namen en rugnummers willen we zien. Anders weet u nog niets.

Verplichting werkt
Vrijwillige afspraken werken niet. foodwatch is blij dat ook de horeca ziet dat er veel mis is in haar branche. Maar vrijwillige afspraken lossen dat niet op. Een Australisch onderzoek maakt dat opnieuw heel duidelijk: als voedselfabrikanten zelf mogen beslissen of ze minder zout in hun producten verwerken, daalt het aantal hart- en vaatziekten met 1 procent. Verplicht de overheid ze hiertoe dan daalt dat aantal spectaculair met 18 procent!

Tevreden horeca
De overheid moet gelijke normen stellen aan alle horecagelegenheden, vindt foodwatch. Anders doen alleen de schone, goed scorende restaurants mee. Denemarken laat uitstekend zien hoe verplichte openbaarheid de horeca stimuleert om hygiënischer te worden. Ook de eetgelegenheden zelf zijn blij met de smileys: ruim 80 procent vindt het inmiddels een prima systeem.

Eerste reactie EL&I: Geen stap verder
De (eerste) reactie is binnen! Op 25 januari 2011 heeft de Staatssecretaris van EL&I, dhr. Bleker, ons verzoek ingewilligd. Hoewel, ingewilligd? Het enige wat we toegestuurd kregen was een aantal tabellen met het totale aantal bezoeken aan horecagelegenheden en het aantal maatregelen, opgedeeld per sector. Verder is door het ministerie een stapel besluiten tot (gedeeltelijke) sluiting van horecagelegenheden bijgevoegd. Deze zijn volledig geanonimiseerd en de bijlagen met specificaties van de overtredingen, die in de besluiten worden genoemd, zijn niet meegestuurd.

Oftewel, we zijn helaas nog geen stap verder gekomen. Wat heeft het voor consumenten voor zin om te weten dat er érgens in Nederland een restaurant tijdelijk is gesloten omdat er een muizenplaag is geconstateerd? foodwatch neemt hier geen genoegen mee en vervolgt haar juridische stappen om de gedetailleerde gegevens alsnog boven water te krijgen.

Bron: foodwatch.nl