Er wordt op koninginnedag weer veel alcohol naar binnen gekieperd. Want alcohol is een garantie voor gezelligheid.
Nee, dan vroeger. Toen was drinken bittere noodzaak. Je wilde niet, maar je moest wel.
Dan ontbeet je met Pisang Ambon en zoute haring.
En was het sneue comazuipen nog het echte, stoere puntcommazuipen.
Ik had ooit een hamster. Die is al lang overleden.
Maar soms zie ik 'm nog. Dan verschijnt hij voor mij.
En dan praten we. Over van alles en nog wat.
Soms heeft hij een gekke bui en dan zegt hij dat ik me moet uitkleden.
Hahaha.
Maar dat doe ik natuurlijk niet, want het is de verschijning van een dood huisdier die ik als kronkel gebruik om de drang naakt rond te lopen, goed probeer te praten. Ik houd echter netjes de kleren aan. Het idee dat de hamster stiekem zit te gluren staat me niet aan.
Ook heb ik soms het gevoel dat er stoffige lucht door mijn aderen stroomt. Dan moeten ze hoognodig gelucht worden. Dan kan op verschillende manieren. Maar ook hierbij houd ik de kleren aan.
Een medepatiënt van de inrichting waarin ik verblijf, heeft exact hetzelfde ziektebeeld. Maar hij staat niet zo stevig in zijn schoenen als ik.
Een 34-jarige man die poedelnaakt was aangetroffen bij een basisschool in 's-Heerenbroek (Overijssel), kwam dinsdag bij de politierechter in Zwolle met een wel heel opmerkelijke verklaring.
Niemand minder dan zijn overleden hamster zou hem de opdracht hebben gegeven al zijn kleren uit te trekken.
Volgens de man toonde de verschijning van de overleden hamster zich in januari 2010 aan hem en zei dat hij zijn kleren uit moest doen.
Een getuige die langsliep op het moment dat de man zich net weer aan het aankleden was, waarschuwde de politie.
De naaktloper ontkende zijn daad niet en ging een jaar later zelfs opnieuw de fout in.
Tot twee keer toe kleedde hij zich uit in het centrum van Zwolle. Ditmaal naar eigen zeggen om ''zijn aderen te luchten''.
Tegenover de politie beweerde de man dat het naaktlopen voor hem een spel was. De rechter strafte dat spelletje dinsdag af met een week cel. Bron: nu.nl
Ik werk in de informatievoorziening en dat is geen pretje. Vooral niet als gebruikers van de informatie (of eigenlijk zijn het gegevens) niet een halt wordt toegeroepen en worden geïnstrueerd dat een archief een onontbeerlijk iets is.
In plaats van hernieuwde structuur aan te brengen in de gegevensstroom, stimuleert mijn werkgever het gebruik van iets als Microsoft Sharepoint. Leuk speelgoed, maar naar mijn bescheiden mening niet geschikt om als documentair informatiesysteem te gebruiken. Alle scheten die dwars liggen kunnen worden opgeslagen, tussen alle beleidsstukken in. Wie weet, zonder goede afspraken, straks nog wat waar staat en wat de waarde er van is?
Een passage in "De man zonder hond" van Håkkan Nesser omschrijft het precies zoals ik het zie: Zo ging dat met nieuwe technologie, de hooiberg groeide en groeide, maar de speld werd geen millimeter groter.
