Is bloggen het etaleren van jezelf? Een poging anderen deelgenoot te laten worden van je eigen denkwereld en opvattingen?
Of is het iets geheel anders? Kan het zijn dat je zo eenzaam bent, dat een weblog je enige uitlaatklep is en waar en passant wildvreemden een reactie kunnen plaatsen?
Vanaf 2003 hou ik een weblog bij. Ik begon bij Danchan, stapte over naar web-log om te eindigen bij punt.nl.
Ik eindigde het bloggen, omdat ik dacht geen zin meer te hebben. Bovendien bleven reacties op mijn "stukjes" steeds vaker uit (waarschijnlijk was mijn bijdrage aan het wereldwijde web dusdanig oninteressant dat het het reageren er op niet waard was) en de meest frequente bezoeker van mijn blog bleek de Google bot Crawler te zijn.
Voor mij het teken om te stoppen met bloggen.
Maar old habits die hard, want in de korte periode dat ik mezelf vrijaf had gegeven, kwam ik bijna dagelijks dingen in het nieuws of op straat tegen die volgens mij prima op mijn weblog pasten. En toen begon het weer te kriebelen.
Een doorstart maken op mijn oude blog was voor mij geen optie. Teveel collega's namen zo nu en dan een kijkje, terwijl ik het ook heerlijk vind om zo nu en dan de werksituatie op de hak te nemen.
Vandaar dit eerste probeersel op Blogger.
Ik hoop dat ik interessant genoeg kan zijn of doen om ook hier een kleine schare "fans" te boeien.
Ik heb 'm in de favorietenn staan. Geen reactie betekent overigens niet hetzelfde als geen interesse hoor. Ik lees u met zeer grote regelmaat maar heb niet altijd energie om (uitgebreid) te reageren. Ik spaar het altijd even op. Maar ik blijf volgen.
BeantwoordenVerwijderenEén volger.
BeantwoordenVerwijderenEn wat voor één.
In ieder geval niet de eerste de beste.
Ik ben blij dat je niet gestopt ben en sluit me bij Rino aan, niet reageren betekent niet altijd zo veel. Ik heb sowieso het gevoel dat er minder gereageerd wordt op blogs en laten we eerlijk zijn, je krijgt alleen maar veel reacties als je zelf ook mega-actief bent met reageren op allerlei blogs. Zo werkt het nou eenmaal (uitzonderingen daargelaten). Ik heb zelf geen zin meer in dat circus. Lees wel graag en soms reageer ik, maar vaak ook niet.
BeantwoordenVerwijderenEn wat betreft de drijfveren: denk dat iedere blogger weer andere heeft, ik vind het bijvoorbeeld heel leuk om te schrijven, dat staat voorop. In die zin blog ik echt voor mezelf. Maar natuurlijk vind ik het wel leuk als ik lezers heb en als er gereageerd wordt.
Succes met je doorstart!
Twee volgers!
BeantwoordenVerwijderenOf ten minste twee volgers die een reactie plaatsen. ;)
Ik prijs mij gelukkig.
Zet er nog maar een turfje bij!
BeantwoordenVerwijderenIk kom graag lezen en reageer niet overal op, maar dat ligt ook vaak aan de drukte door andere werkzaamheden.
Mooie kleuren btw.
Drie volgers! En drie reageerders.
BeantwoordenVerwijderenIk zou willen dat de stiekeme lurkers ook eens een reactie zouden plaatsen. ;)
Ha, ik heb je weer gevonden! Nu ben ik toe aan slaap (met dank aan de gebroken nachten), dus het duurt nog even voordat ik weer bij ben en ga reageren. Fijn trouwens dat je toch niet gestopt bent.
BeantwoordenVerwijderenTamara
Een beetje archiefmedewerker weet hoe er gezocht moet worde.
BeantwoordenVerwijderenIk ben altijd vindbaar.
Neem je tijd om te reageren, je hebt immers wel andere dingen aan je hoofd.
Hoe gaat het met u en de uwen?
Na een goede tip was het uiteindelijk een makkie. Bedankt daarvoor.
BeantwoordenVerwijderenHier gaat het prima, het is nog eventjes zoeken naar een ritme. Klagen doen we echter niet,