In de serie verboden boeken van de Volkskrant is het vijfde boek (ik sloeg stiekem boek 4 over wegens de dikte er van) mij het beste bevallen tot nu toe.
Brave New World van Aldous Huxley verhaalt over een wereld waarin bijna alle mensen zijn geconditioneerd. De voorbestemming en dus het indoctrineren begint al bij de plastische verwekking.
Begrippen als vader, moeder en bevalling zijn je reinste porno, terwijl het seks hebben met iedereen (want niemand behoort toe aan een ander) als een van de vele nieuwe normen geldt.
Huxley was een schrijver van dit genre die de toekomst behoorlijk somber in zag en dat druipt ook van het boek af.
Vanzelfsprekend is er een uitzondering op de geconditioneerde wereld, maar een exponent van deze Wilden pleegt uiteindelijk zelfmoord als hij maar niet kan aarden in de Brave New World.
Vrolijkheid alom dus.
En zag Aldous Huxley de toekomst terecht somber in? Een ieder van ons bezit nog altijd de prehistorische drift om een kuddedier te zijn. Het hebben van een mening en daar dan ook voor staan is een rariteit. De medische wetenschap kan inmiddels embryo's manipuleren en via het DNA kunnen moordenaars worden opgespoord.
De mens heeft het in zich om geconditioneerd te worden, ondanks het vermogen tot nadenken. Kijk naar verslavingen als nicotine, alcohol en drugs.
We bezitten zoveel kennis en we hebben de mogelijkheid om heel veel informatie tot ons te nemen, maar het gros doet daar niets mee. Kijk naar de ellende in de wereld of de verlakkerij op het gebied van voedsel en hoe koud het ons laat.
En dat is jammer, vind ik. Heel langzaam glijden we af naar een toch wel beangstigend toekomstbeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten