Bij het naar binnen rijden van de parkeergarage tegenover Het Patronaat te Haarlem, vloek ik even hardop.
Concertkaarten vergeten mee te nemen.
"Dat meen je niet", zegt mijn kompaan van deze avond. Normaliter ben ik de flauwerik die daar inderdaad een grapje over zou maken, maar ik ben ze echt vergeten.
Een plekje voor de auto zoekend, wordt er bedacht dat we het thuisfront gaan bellen, met het verzoek het toegestuurde pdf-bestand door te mailen of iets dergelijks. Bij het inparkeren tik ik even een andere auto aan. Ook iets dat me nooit overkomt.
Schade is er niet, dus vlug het probleem van de kaarten proberen op te lossen.
Bij de kassa van Het Patronaat zit een behulpzame medewerker die middels de bestelhistorie mijn bestelling kan bevestigen en ter plekke nieuwe kaarten uitdraait. Een hele opluchting.
Erg lekker gegeten bij een Indiaas restaurant en precies op tijd terug in Het Patronaat om een matig voorprogramma bij te wonen.
En dan datgene waar we voor gekomen waren. Adam Ant.
Fan vanaf 1980, maar de goede man nog nooit in het echt mogen of kunnen aanschouwen.
Ik kan een heel lang betoog gaan houden over deze gebeurtenis, maar dat doe ik niet. Ik hou het kort: het was een feestje. Een erg leuk feestje. Zo leuk, dat ik de dag er na met een smile op mijn smoel op het werk verscheen.
En dat gebeurt niet zo heel erg vaak.
Concertkaarten vergeten mee te nemen.
"Dat meen je niet", zegt mijn kompaan van deze avond. Normaliter ben ik de flauwerik die daar inderdaad een grapje over zou maken, maar ik ben ze echt vergeten.
Een plekje voor de auto zoekend, wordt er bedacht dat we het thuisfront gaan bellen, met het verzoek het toegestuurde pdf-bestand door te mailen of iets dergelijks. Bij het inparkeren tik ik even een andere auto aan. Ook iets dat me nooit overkomt.
Schade is er niet, dus vlug het probleem van de kaarten proberen op te lossen.
Bij de kassa van Het Patronaat zit een behulpzame medewerker die middels de bestelhistorie mijn bestelling kan bevestigen en ter plekke nieuwe kaarten uitdraait. Een hele opluchting.
Erg lekker gegeten bij een Indiaas restaurant en precies op tijd terug in Het Patronaat om een matig voorprogramma bij te wonen.
En dan datgene waar we voor gekomen waren. Adam Ant.
Fan vanaf 1980, maar de goede man nog nooit in het echt mogen of kunnen aanschouwen.
Ik kan een heel lang betoog gaan houden over deze gebeurtenis, maar dat doe ik niet. Ik hou het kort: het was een feestje. Een erg leuk feestje. Zo leuk, dat ik de dag er na met een smile op mijn smoel op het werk verscheen.
En dat gebeurt niet zo heel erg vaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten