Ik werk in de informatievoorziening en dat is geen pretje. Vooral niet als gebruikers van de informatie (of eigenlijk zijn het gegevens) niet een halt wordt toegeroepen en worden geïnstrueerd dat een archief een onontbeerlijk iets is.
In plaats van hernieuwde structuur aan te brengen in de gegevensstroom, stimuleert mijn werkgever het gebruik van iets als Microsoft Sharepoint. Leuk speelgoed, maar naar mijn bescheiden mening niet geschikt om als documentair informatiesysteem te gebruiken. Alle scheten die dwars liggen kunnen worden opgeslagen, tussen alle beleidsstukken in. Wie weet, zonder goede afspraken, straks nog wat waar staat en wat de waarde er van is?
Een passage in "De man zonder hond" van Håkkan Nesser omschrijft het precies zoals ik het zie: Zo ging dat met nieuwe technologie, de hooiberg groeide en groeide, maar de speld werd geen millimeter groter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten