Normaliter liet ik, met een bescheiden geluidsvolume, KinkFM uit de luidsprekertjes van mijn thin-client op mijn werkplek vloeien.
De muzieksmaak van mijn mede-eilandbewoners week enigszins af van de mijne. Radio 10 Gold of Radio 2 waren geliefder. Dus pleaser die ik ben gaf ik steeds vaker de plug aan een ander, zodat we de oude meuk van weleer keer op keer nog eens mochten beluisteren.
Een oudere tafelgenoot beweerde dat muziek van Fleetwood Mac tijdloos is en over 30 jaar nog gedraaid wordt. Dat kon je niet zeggen van de herrie die op KinkFM werd gedraaid. Een discussie opstarten dat kwantiteit geen garantie voor kwaliteit is liet ik achterwege. Heel soms lijkt het of ik milder word.
Ik liet hem echter bij een arbeidsvitaminenachtig programma wel verbazen door een uur lang alle nummers bij titel en artiest te kunnen noemen.
Jahaha mannetje. En daarnaast ken ik ook nog heel veel nummers en artiesten van deze tijd. Ik beperk me niet tot uitgekauwde vertrouwelijkheid.
Maar vandaag is de laatste dag dat KinkFM bestaat. En op deze laatste dag klinken de laatste tonen van Kink uit mijn speakertjes. Al was het maar om mijn collega's een nieuw memorabel moment in hun leven te gunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten