Kroonprinsen van Leon

Kings of Leon proberen het gewoon weer. Of nog steeds.
Er ligt een nieuw album van de band in de schappen van de cd-winkel. Of ter downloading op diverse sites.

Mijns inziens een stuk beter dan het voorlaatste prutswerkje, waarmee ze de sympathie van nota bene het Amerikaanse publiek kwijt dreigden te raken.
Dit album, Mechanical Bull geheten, is verre van de mechanische stier die de titel impliceert. Het is een vrij vlakke, eentonige en eenvoudige plaat. Hier en daar zelfs zeurderig.
Helaas. Alweer.

Hoe komt het dat een band, die in staat is meesterwerken als Red Morning Light, Spiral Staircase, Pistol Of Fire, Knocked Up, On Call, Closer en Crawl te maken, ineens doet alsof ze zowel een creatieve- als een writersblock heeft?
Het kan er eigenlijk niet mee door, maar de nummers Don't Matter en Family Tree (sneaky copy van Keith Marshalls Only Crying) zouden voor mij de aanschaf van het schijfje rechtvaardigen.