Het tweede boek van Paulien Cornelisse over de Nederlandse taal, "En dan nog iets", viel me eigenlijk tegen. Het kan niet tippen aan haar eerste taalboekje "Taal is zeg maar echt mijn ding".
Ik kreeg het idee dat de lol er voor Paulien zelf ook af was bij het bundelen van haar stukjes. Flauwe grapjes en wazige aannames maakten bij het lezen van dit boek, het eerste nog iets leuker.
Snel vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten