Norge

In het toeristische, maar zeer mooie Oppdal vertoefden wij in een enorm grote blokhut. Door een "overboeking" werden wij niet in een standaard appartement geplaatst, maar kregen wij de beschikking over een 9-persoons kasteel.
We keken net boven het appartementencomplexje uit en genoten van een prachtig uitzicht over het dal waar Oppdal in lag en waren elke ochtend, middag en avond weer onder de indruk van het schouwspel wat de natuur en het weer ons boden.
Wolken die tussen de bergtoppen door kropen, ontladingen van wolken in de vorm van regen over de dalen. Het was helemaal geen straf als we zelf eens in zo'n bui terechtkwamen. Hoe anders is je gemoed in Nederland.

In een paar dagen veel van de omgeving gezien, maar helaas niet genoeg. En dat kan ook niet. Een afstand van 100 kilometer betekent in Noorwegen automatisch bijna twee uren in de auto zitten. En weer twee uren terug natuurlijk. Dat is een paar keer wel leuk, maar begint wel te vervelen als je op de wisseldagen minimaal 5 uren in de auto moet zitten.

Met gevaar voor vieze kleren naar het dal van Åmotan geklauterd, waar we een prachtig uitzicht hadden op drie watervallen die daar bijeen komen.
Voor de klauterpartij een lekke band verwisseld, want naast snel slijtende remschijven heeft de oude auto van ons het zwaar te verduren gehad op de puinwegen en steile hellingen.

Op aanraden van Sivert Høyem een lange blik geworpen in het natuurpark Dovrefjell en op de berg Snøhætta. Dat laatste probeerden we althans, want het toppunt van rust was gehuld in een grote donkere wolkenmassa. Maar ook hier was het schouwspel van wolkenpartijen, buien en bergen een fantastisch spektakel dat we voor geen goud hadden willen missen.
We waren benieuwd of de omgeving van Hemsedal dit zou kunnen overtreffen.