Mooi liefdesverdriet

Zondagmiddag.
De laatste drie afleveringen van het tweede seizoen van The Walking Dead, met de kids, er doorheen gejast. Straks verder met de laatste vier aflevering van het derde seizoen van Breaking Bad.
Maar tussendoor even pinguinradio opzetten (of is het aanzetten?) en ik val meteen met de neus in de spreekwoordelijke boter. Diamonds van Boxer Rebellion is nog net te horen. Wat klinkt dit nummer prachtig. Logisch, duidelijk, maar ook prachtig.
Voor jullie, van mij.

Pretty little thing did you feel something
Did you always want me to be something
To mend a broken a heart
From a Devil of shallow nonsense
Turned your world upside down

Whatever said that it'd mean something
Whatever said that it'd mean nothing
And did I look the part
When it's all said and done
When it's all said and done

I'm no good next to Diamonds
When I'm too close to start to fade
Are you angry with me now
Are you angry cause I'm to blame

I'm no good next to Diamonds
When I'm too close to start to fade
Are you angry with me now
Are you angry cause I'm to blame

Never wanna hide the truth from you
Just hang my head what I put you through
I wasn't good enough
When what's done is done love
When it's all said and done

But I'm

No good next to Diamonds
When I'm too close to start to fade
Are you angry with me now
Are you angry cause I'm to blame

Cause I fall away
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was

I'm no good next to Diamonds
When I'm too close to start to fade
Are you angry with me now
Are you angry cause I'm to blame

I'm no good next to Diamonds
When I'm too close to start to fade
Are you angry with me now
Are you angry cause I'm to blame

Cause I fall away
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was

I have no words

Intussen in het Wilde Westen (48)

Karamelsiroop giet of smeer je over de borsten van een vrouw. En daarna lik je het er weer af. Want als siroop in aanraking met de beha of andere kleding komt, dan blijft dat zo vies aan het lichaam plakken. En zie dat er op 30 graden wassen maar eens uit te krijgen.
Karamelsiroop, echter, doe je nooit in je koffie. Nooit. Dat doe je gewoon niet.

In Amerika echter is men zo goedgelovig en schrikt men als iemand de karamelsiroop daadwerkelijk voor het enige juiste doeleind gebruikt.
Plotseling is het toegestaan het alarmnummer te bellen en zonder bewijs, slechts op aangeven van waarschijnlijk een preutse en jaloerse mudts die dienst had achter het loket, wordt iemand veroordeeld voor het uiten van een soort van genegenheid.

Een Amerikaanse vrouw moest vrijdag voor de rechter verschijnen omdat haar vriend in een drive-through van McDonald’s karamelsiroop over haar blote borsten goot en het er vervolgens weer aflikte.

 

De 32-jarige Sarah Lee Linaburg uit Martinsburg in de Amerikaanse staat West Virginia, meldde zich op 27 april, rond middernacht, samen met haar vriend in hun paarse Chrysler bij de drive-through van de plaatselijke McDonald’s. 
Het duo deed hun bestelling en betaalde. De man vroeg om wat extra karamelsiroop voor in zijn koffie. Toen de employee van het restaurant hem de siroop overhandigde, trok Linaburg haar bloesje uit. Vervolgens goot de man de siroop over haar blote borsten en likte hij het kleverige goedje er weer af. Daarna reed het tweetal weg.




Het personeel van het restaurant noteerde de gegevens van hun nummerplaat en belde daarna onmiddellijk het alarmnummer. De toegesnelde politie bekeek de beveiligingsbeelden van het restaurant, maar daar was niets op te zien.
Aan de hand van de nummerplaat kwam de politie achter het adres van Linaburg, waar de paarse Chrysler voor de deur stond. De vrouw ontkende in alle toonaarden betrokken te zijn bij het incident, maar aan de hand van een foto wisten medewerkers van het restaurant haar te identificeren. 
Linaburg werd gearresteerd en na het betalen van een borgtocht van 4.600 euro weer vrijgelaten. Vrijdag kwam ze voor de rechter, zo meldt The Journal. Ze wordt beschuldigd van exhibitionisme en liegen tegen de politie.

Bron: nu.nl

Chris Chameleon (4)

Afgelopen zaterdagavond bracht Chris Chameleon weer een bezoek aan Theater Meerzigt in Eastermar. En ik aan hem, met vrouw, kinderen en Rino in mijn kielzog.
Meester Chris gaf ons een klein anderhalf uur een soort van vrijaf. Een muzikale apenkooi, zoals u wilt.
Bij al zijn andere concerten die ik bijwoonde werd het publiek getrakteerd op en les gegeven in Zuid-Afrika, in hal haar facetten. De geschiedenis, de taal, de cultuur, Ingrid Jonker en de heer Mulders eigen beslommeringen.
Deze avond was de aanpak geheel anders. Hij pingelde een aantal nummers achter elkaar, waarna het verzoekuurtje begon. Hij heeft zo'n 300 nummers geschreven, opperde hij, dus kon er vast wel een paar op afroep spelen. En dat pakte goed uit.

Een breed scala werd netjes geroepen en Chris speelde ze bijna allemaal feilloos. Zelf koos hij voor de Frysktalige versie van As Jy Weer Skryf, dat ondanks zijn bescheidenheid toch een razendknappe uitvoering opleverde.
Mijn verzoek zou zijn geweest Lag, maar dat werd overstemd door de enthousiaste bezoeker die vlak voor mij zat en wiens stemvolume dat van mij overtrof.

Eén nummer dat ik niet kende, bleek weer een leuk nummer van Boo te zijn. Zo verklaarde de heer Chameleon na het optreden. Acoustisch klinkt het mooier dan de studioversie, aangevuld met een breed scala aan instrumenten. Maar voor mijn eigen verzameling plaats ik de link naar het nummer hier onder.
Helaas krijg ik bij het linken naar deze clip op YouTube een melding dat het niet bestaat. Maar het is er wel degelijk.

http://www.youtube.com/watch?v=w2TOmwApM04

Treinen

Bij het binnengaan van station Leeuwarden, werd ik onthaald op de klanken van Nick en/of Simon. Heel fijn van die jongens, maar dat niet gehoeven. Echt niet. Het paste echter wel perfect in het pesterige sfeertje van vandaag.
Een sneue bijkomstigheid was dat er hordes fans rondom de Volendammers stonden. Maar ja, weten zij veel.

Niet geheel toevalligerwijs namen zowel Nick als Simon plaats in mijn coupé, er zat slechts één klasse verschil tussen. Dichterbij konden de heren niet komen en ook daar had ik geen bezwaar tegen.

Nog veel sneuer waren de moeders met de net-volwassen dochters die met goedkope compactcameraatjes rondrenden, in de hoop de driehonderste foto van het duo te knippen. De geheugenkaartjes waren blijkbaar nog niet vol.
Vol afgunst en gespeeld verdriet staken ze niet onder stoelen of banken wat zij vonden van de vier meereizende bewakers en de groupies die wèl dicht bij hun idolen mochten staan.

Heel even overwoog ik mijzelf bekend te maken, maar daar was ik niet voor in de mood.

Verboden te lezen (6)

Het zesde boek dat ik las uit de serie Verboden Boeken van de Volkskrant was het dertiende in de serie. Een lekker dun boekje, dat ik tussen neus en lippen even heb gelezen.
Schaaknovelle van Stefan Zweig handelt over een toevallige schaaktweekamp op een boot.

Czentowitz, wiens schaaktalent bij toeval wordt ontdekt en hem zo helpt ontsnappen aan een uitzichtloos bestaan, is niet in staat een schaakspel blind te spelen en moet een schaakbord voor zich hebben om te kunnen spelen. Hij heeft echter slechts interesse in het geldelijk gewin en zijn talent heeft hem hoogmoedig gemaakt.
Zijn tegenstander is Dr. B., een advocaat zonder speciaal schaaktalent die, na vier maanden eenzaam opgesloten te zijn door de gestapo een schaakboek met 150 beroemde partijen steelt en dat gebruikt om zijn geestelijke stabiliteit te bewaren door alle partijen, uit het hoofd, na te spelen. Nadat hij tegen zichzelf probeerde te spelen, ontwikkelde hij een soort van schizofrenie.

Dit boek werd door Zweig in ballingschap geschreven, zonder erg veel verstand te hebben van schaken. Bijzonder stukje literatuur.

Milky Chance - Down by the river

Onder het werk stiekem luisteren naar Pinguinradio.
En weer komt er een juweeltje voorbij drijven.
Een kippenvelexemplaar dat voortkabbelt op mijn emotionele rivier.

Suppen

Ik heb me laten verleiden tot het deelnemen aan een clinic suppen. Alhoewel, verleiden?
De organisatrice heeft mij op de deelnemerslijst geplaatst en ik als makke stagiar heb vanzelfsprekend geen enkele inbreng in zaken die mij aangaan.
Ik stelde mij voor dat ik drie kwartier nodig zou hebben om, na enkele malen van de plank te zijn geflikkerd en er weer te zijn opgeklauterd, te concluderen dat stand up paddling niets voor mij zou zijn.
Maar het tegendeel is waar. Het was even wennen op een surfplank en dan vooral om mijn evenwicht te hervinden. En na een paar minuten op het water van de Leeuwarder Prinsentuin te hebben gekabbeld, werden we figuurlijk in het diepe gegooid. Een lange roeitocht door de grachten van de Friese hoofdstad was een schitterende ervaring.
Geen last van vermoeidheid of uitvalverschijnselen, maar dat kwam mede door de motiverende werking van de aanwezigheid van collega's.
Ik heb mezelf letterlijk in het diepe gegooid toen ik mijn snelheid verkeerd had ingeschat bij het naderen van een grachtpijp.
De natte kleren droogden in de zon, die deze dag speciaal voor ons tevoorschijn was gekomen, en in de zachte wind die nauwelijks hinderlijk aanwezig was.
Na de suptocht volgde een chilltocht op de partysloep, waarop ik in no time 3 flesjes van het 140 jaar jonge bier wegtikte.
Enkele dames besloten in hun enthousiasme, mede veroorzaakt door de aanwezige Prosecco, te gaan trainen om daarna deel te nemen aan de 11-steden suptocht.
Van mij mogen ze.

Een andere liefde

Als je een nieuwe relatie hebt, maar je zit nog met de vorige in je hoofd.
Dat is pijnlijk voor twee partijen. Zielenpijn die weg moet slijten, maar nooit echt zal verdwijnen.

I wanna take you somewhere so you know I care
But it's so cold and I don't know where
I brought you daffodils in a pretty string
But they won't flower like they did last spring

And I wanna kiss you, make you feel alright
I'm just so tired to share my nights
I wanna cry and I wanna love
But all my tears have been used up

On another love, another love
All my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up

And if somebody hurts you, I wanna fight
But my hands been broken, one too many times
So I'll use my voice, I'll be so fucking rude
Words they always win, but I know I'll lose

And I'd sing a song, that'd be just ours
But I sang 'em all to another heart
And I wanna cry I wanna learn to love
But all my tears have been used up

On another love, another love
All my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up

I wanna sing a song, that'd be just ours
But I sang 'em all to another heart
And I wanna cry, I wanna fall in love
But all my tears have been used up

On another love, another love
All my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up 

Trendsetter?

In 2006 gold op het kantoor waar ik werkte een enigszins dubbelzinnig kledingvoorschrift.

Op zeer warme dagen mochten mannen mochten geen korte broeken dragen, vrouwen mochten dat wel. Vrouwen mochten ook rokken dragen. Zelfs tegen rokjes bestond geen bezwaar.

Het verhaal ging dat enkele dames, die tegen de top aanschuurden, behaarde mannenbenen afzichtelijk vonden. Op mijn beurt vond ik vele rokjes te klein. De overdaad aan voorbarig en overbodig vrouwenvlees ontnam mij alle werklust.

Korte broeken mochten niet, in een gebouw dat verstoken was van elke vorm van koeling. Maar rokken werden wel toegestaan. Vlug een zwarte effen kilt via het internet besteld, bijpassende zwarte kousen en een Ghillieshirt opgesnord en zo geprobeerd een statement te maken.

De dames met een fototoestel op hun mobieltjes hadden het er maar druk mee.

Een ludieke actie in Zweden zorgt voor misplaatste trots bij mij.

Heel even kwamen de woorden van vriend Adam naar boven:

 

"We don't follow fashion, that would be a joke.

You know we're gonna set them so everyone can take note."

Zweedse machinisten mogen van de directie geen korte broeken meer dragen. Omdat het in de bestuurderscabines van de treinen wel 35 graden kan worden, dragen de mannen nu rokken.

De directie van Arriva in Zweden besloot in 2012 dat machinisten van de Roslagsbanan, een treindienst die in en rond Stockholm rijdt, alleen nog een rok of een lange broek mogen dragen. Korte broeken werden verboden.

Omdat de temperatuur in de bestuurderscabines in de zomer echter op kan lopen tot 35 graden, dragen ook de mannelijke machinisten nu rokken.

De directie heeft besloten de mannen toe te staan de rokken te dragen, omdat ze anders aangeklaagd kunnen worden wegens discriminatie.

Representatief


Volgens een woordvoerder van het bedrijf zien de mannen er nog steeds representatief uit, aangezien de rokken een 'meer formele uitstraling hebben dan korte broeken’. 
In september gaat de directie opnieuw vergaderen over de kledingvoorschriften.

bron: nu.nl

Emden

Als stagiair op een afdeling waar een uitje is gepland, val ik natuurlijk met de neus in de spreekwoordelijke boter.
Een uitstapje naar het Oostfriese Emden op een zonovergoten dag kan niet op tegen een dag op kantoor.

Een rondleiding door het Ostfriesische Landesmuseum, met onder andere de tenstoonstelling "Land der Entdeckungen, die Archäologie des
friesischen Küstenraums", een wandeltochtje door het, na een bombardement verwoeste, maar reeds gerestaureerde deel van de stad, onthaast op een drijvend terras en vervolgens heerlijk gegeten in Leeuwarden.

En passant hoorde ik dat ik op de deelnemerslijst sta van een clinic suppen. Is het niet leuk, dan heb ik wèl voer voor een blogje.
Heerlijk zo'n snuffelafdeling.

De Heimweefabriek

Van een collega kreeg ik De Heimweefabriek, geheugen, tijd & ouderdom van Douwe Draaisma in de handen gedrukt. Een interessant boekje over bovenstaande subtitel.
Een samenvatting hierover maken vind ik lastig, daarom volstaat het analyseren met de volgende quotes uit het boek.

"Maar de echte heimweefabriek is de tijd, die van iedereen een landverhuizer maakt. In de ouderdom kom je tot de conclusie dat je, zonder je ooit te hebben aangemeld, zonder dat je er zelfs maar erg in had, toch door een emigratiecentrale bent uitgezonden.
Ook als je bleef zitten waar je zat, opgroeide temidden van wat je vertrouwd was, dan nog scherpen je reminiscenties je in dat je al lang niet meer in het land van je jeugd verblijft. Je bent in den vreemde beland zonder ooit te zijn vertrokken. Terugreizend in het geheugen moet je vaststellen dat heel veel alleen nog maar in  je herinnering bestaat."

Kortom: De Heimweefabriek maakt duidelijk dat de tijd niet alleen iets doet met het geheugen, het geheugen doet ook iets met de tijd.