Ik heb niet zoveel vrienden. En dat is maar goed ook.
Mijn vriendschap is onvoorwaardelijk en er is in mijn systeem niet voldoende plek voor al die onvoorwaardelijkheden.
Een vriend die een vriend is, blijft. Het gevoel dat optreedt als deze vriend of vriendschap verdwijnt, overschrijdt de grenzen van de innerlijke pijn. De vriend is er niet meer, maar de lege plek die is achtergelaten schrijnt na jaren nog net zo hevig als op de eerste dag van het afscheid.
Mijmeren hoe het was en hoe het zou kunnen zijn is zinloos. Maar ook onvermijdelijk.
Het krachtigste en meest rauwe verdriet van afscheid dat ik ken, op muzikaal gebied, is onderstaand nummer.
And now my bitter hands
Craddle broken glass
Of what was everything.
Prachtige verwoording van iets dat was maar niet meer is.
Phil Everly is dood en daarmee ook de Everly Brothers.
Vergelijkingen maken op muzikaal gebied kan funest zijn voor de ontwikkeling van de identiteit van een (beginnende) band. Maar niemand is meer 100% uniek in die business, dus leentjebuur spelen of gewoon eerlijk geïnspireerd raken door een andere artiest overkomt de beste.
Misschien beledig ik de jonge Engelse gasten, maar het (overgehypte) predicaat Everly Brothers 2.0 gun ik ze wel.
Ter compensatie van de droevige tonen van gisteren en ter verdediging van de opmerkingen die ongetwijfeld gaan komen (jij komt zo negatief over, wees eens wat positiever), deel ik andersoortige muziek op tweede kerstdag.
Maar de vrolijke tonen geven ook mijn gevoel weer nu de kerstdagen bijna zijn afgelopen. Geen ingewikkelde lijntjes, misschien het betere knip- en plakwerk, maar het is vrolijker en ook dit maal stukken beter dan de rommel die ze de ether inslingeren.
Ik doe niets aan kerst, want ik heb niets met kerst.
Niets met de religieuze achtergrond van het feestje en al helemaal niets met de hype rond gezelligheid.
De dagen rond de kerst zijn voor mij dagen van tot rust komen.
Tot rust komen van alle hectiek van de werkvloer en alles wat daarmee samenhangt en wat daar dan weer uit voortvloeit.
Lekker trainen. Werken aan mijn conditie en aan mijn fysiek.
De klote kerstliedjes hou ik buiten de deur. Ik vermaak me op muzikaal gebied wel met Pinguinradio, 3VOOR12 en joetjoep.
Ik kende de goede man niet en dat verbaast mij ook niet. Jonge knul zo te zien.
Maar wat een strot. Doet mij een beetje denken aan Nick Cave en vriend Sivert.
Met dank aan pinguinradio voor het laten ontdekken van goede muziek.
Kings of Leon proberen het gewoon weer. Of nog steeds.
Er ligt een nieuw album van de band in de schappen van de cd-winkel. Of ter downloading op diverse sites.
Mijns inziens een stuk beter dan het voorlaatste prutswerkje, waarmee ze de sympathie van nota bene het Amerikaanse publiek kwijt dreigden te raken.
Dit album, Mechanical Bull geheten, is verre van de mechanische stier die de titel impliceert. Het is een vrij vlakke, eentonige en eenvoudige plaat. Hier en daar zelfs zeurderig.
Helaas. Alweer.
Hoe komt het dat een band, die in staat is meesterwerken als Red Morning Light, Spiral Staircase, Pistol Of Fire, Knocked Up, On Call, Closer en Crawl te maken, ineens doet alsof ze zowel een creatieve- als een writersblock heeft?
Het kan er eigenlijk niet mee door, maar de nummers Don't Matter en Family Tree (sneaky copy van Keith Marshalls Only Crying) zouden voor mij de aanschaf van het schijfje rechtvaardigen.
Geef een teken van leven als je dood bent.
En laat het regenen op je sterfdag.
Heerlijk verdriet. Gemis, verlangen naar wat is geweest, regen als passend antwoord op een smeekbede.
Oooh
If you are near
I want to know
I see your cold body
But I feel your soul
Give me a sign
Give me a sign
Open the door
Creak the floor
Turn on the light
Give me a sign
Are you all right
If you are near
Then make it clear
Up to my mind and eyes
To again feel your love
If you are near
I want to know
My dearly departed
I can't let go
Bring me a sign
Bring me a sign
Then make it rain each year
The day that you died
Give me a sign
Give me a sign
I'll walk outside and I'll cry
Till it's light, I'm dying
To again feel love
Aaah
Lalala
Come as my kisser
Come as the rain
Come as my lover
Come back again
Come as my brother
Come as the sea
Come back my only one
Come back to me
Come back my mother
Come as my friend
Come back my only one
Come back again
Yeah yeah yeah
Come back again
Yeah yeah yeah
Come back my only one
Come back again
Come as my father (Don't you take me for her)
Come as the sea (Don't you take me for her)
Come back my only friend (Don't you take me for her memory)
Come back to me
Yeah
Only friend
Come back again
Come back my mother
Come back again
Come back my loving friend
Come back my friend
Naast de Luisterpaal van de VPRO, heb ik Pinguinradio tot mijn beschikking. En daardoor ook de speellijst die de internetradio op Spotify plaats, voornamelijk met nieuwe muziek.
De nieuwe single van Agnes Obel staat er ook op en wat een prachtnummer is dat weer.
Dit kan ik zo uren achterelkaar aan spelen. Mits in de juiste stemming natuurlijk.
Maar daar heb ik doorgaans geen moeite mee.
Het is mooi weer, je vervoert jezelf door de stad, raampje open (behalve als je met een open dakje rijdt) en muziekje aan.
Helaas hoor ik te vaak en te luid verachtelijke rotzooi als rap, techno, Hollandse hits en arrenbie uit de autospeakers knallen.
De neiging een autoruit ingooien kan ik nog maar net onderdrukken. Niet omdat het asociaal en onbezonnen zou zijn, maar omdat het een zinloze activiteit is. Het raampje staat immers al open.
Waarom kom ik onderstaande scène nou nooit eens tegen? Dat lijkt me heerlijk. En je hebt niet eens een raampje nodig om open te doen. Want een open rijtuig heeft geen ramen. Haha.
The Kings of Leon hebben een hele slechte plaat gemaakt. Of album. Zo slecht, dat ik het de moeite niet waard vond om dat album aan te schaffen. En dat betekent nogal wat.
De familie van Leon werd mij te commercieel, de nieuwe schare fans die dat aantrok schaamt zich er niet voor om de successupporter uit te hangen en de passie op het podium was er helemaal uit.
Lekker strak je setjes spelen, cashen en douchen.
Hopelijk zijn we nu af van de gospel en de zeikerige ballads.
Onderstaand nummer Super Soaker, hoogstwaarschijnlijk refererend aan de cumshots van Caleb in de gezichten van zijn vrouwelijke fans (sorry, dit is wat de urban dictionary er van maakt), is een nummer dat qua album valt tussen Because Of The Times en Only By The Night. Als dit nummer representatief is voor het nieuwe album Mechanical Bull, dan hebben ze mijn sympathie herwonnen.
I'm the lizard king.
I can do anything.
Vriend Jim kon het mooi vertellen, maar het bravht hem uiteindelijk de eeuwige slaap. En dan doe je bar weinig. Geloof me maar, ik kan het weten.
Peter Garrett echter trof de koning slapend aan. Weet hij veel.
Zondagmiddag.
De laatste drie afleveringen van het tweede seizoen van The Walking Dead, met de kids, er doorheen gejast. Straks verder met de laatste vier aflevering van het derde seizoen van Breaking Bad.
Maar tussendoor even pinguinradio opzetten (of is het aanzetten?) en ik val meteen met de neus in de spreekwoordelijke boter. Diamonds van Boxer Rebellion is nog net te horen. Wat klinkt dit nummer prachtig. Logisch, duidelijk, maar ook prachtig.
Voor jullie, van mij.
Pretty little thing did you feel something
Did you always want me to be something
To mend a broken a heart
From a Devil of shallow nonsense
Turned your world upside down
Whatever said that it'd mean something
Whatever said that it'd mean nothing
And did I look the part
When it's all said and done
When it's all said and done
I'm no good next to Diamonds
When I'm too close to start to fade
Are you angry with me now
Are you angry cause I'm to blame
I'm no good next to Diamonds
When I'm too close to start to fade
Are you angry with me now
Are you angry cause I'm to blame
Never wanna hide the truth from you
Just hang my head what I put you through
I wasn't good enough
When what's done is done love
When it's all said and done
But I'm
No good next to Diamonds
When I'm too close to start to fade
Are you angry with me now
Are you angry cause I'm to blame
Cause I fall away
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was
I'm no good next to Diamonds
When I'm too close to start to fade
Are you angry with me now
Are you angry cause I'm to blame
I'm no good next to Diamonds
When I'm too close to start to fade
Are you angry with me now
Are you angry cause I'm to blame
Cause I fall away
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was
Further than I ever was
Afgelopen zaterdagavond bracht Chris Chameleon weer een bezoek aan Theater Meerzigt in Eastermar. En ik aan hem, met vrouw, kinderen en Rino in mijn kielzog.
Meester Chris gaf ons een klein anderhalf uur een soort van vrijaf. Een muzikale apenkooi, zoals u wilt.
Bij al zijn andere concerten die ik bijwoonde werd het publiek getrakteerd op en les gegeven in Zuid-Afrika, in hal haar facetten. De geschiedenis, de taal, de cultuur, Ingrid Jonker en de heer Mulders eigen beslommeringen.
Deze avond was de aanpak geheel anders. Hij pingelde een aantal nummers achter elkaar, waarna het verzoekuurtje begon. Hij heeft zo'n 300 nummers geschreven, opperde hij, dus kon er vast wel een paar op afroep spelen. En dat pakte goed uit.
Een breed scala werd netjes geroepen en Chris speelde ze bijna allemaal feilloos. Zelf koos hij voor de Frysktalige versie van As Jy Weer Skryf, dat ondanks zijn bescheidenheid toch een razendknappe uitvoering opleverde.
Mijn verzoek zou zijn geweest Lag, maar dat werd overstemd door de enthousiaste bezoeker die vlak voor mij zat en wiens stemvolume dat van mij overtrof.
Eén nummer dat ik niet kende, bleek weer een leuk nummer van Boo te zijn. Zo verklaarde de heer Chameleon na het optreden. Acoustisch klinkt het mooier dan de studioversie, aangevuld met een breed scala aan instrumenten. Maar voor mijn eigen verzameling plaats ik de link naar het nummer hier onder.
Helaas krijg ik bij het linken naar deze clip op YouTube een melding dat het niet bestaat. Maar het is er wel degelijk.
Onder het werk stiekem luisteren naar Pinguinradio.
En weer komt er een juweeltje voorbij drijven.
Een kippenvelexemplaar dat voortkabbelt op mijn emotionele rivier.
Als je een nieuwe relatie hebt, maar je zit nog met de vorige in je hoofd.
Dat is pijnlijk voor twee partijen. Zielenpijn die weg moet slijten, maar nooit echt zal verdwijnen.
I wanna take you somewhere so you know I care
But it's so cold and I don't know where
I brought you daffodils in a pretty string
But they won't flower like they did last spring
And I wanna kiss you, make you feel alright
I'm just so tired to share my nights
I wanna cry and I wanna love
But all my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up
And if somebody hurts you, I wanna fight
But my hands been broken, one too many times
So I'll use my voice, I'll be so fucking rude
Words they always win, but I know I'll lose
And I'd sing a song, that'd be just ours
But I sang 'em all to another heart
And I wanna cry I wanna learn to love
But all my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up
I wanna sing a song, that'd be just ours
But I sang 'em all to another heart
And I wanna cry, I wanna fall in love
But all my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up
On another love, another love
All my tears have been used up
Vitalis waarschuwde Remi ooit om nooit achterom te kijken. Kijk vooruit, naar waar je naar toe gaat. Achter je ligt wat geweest is.
In de trein naar huis reed ik achteruit. Om toch terug te kijken op de leuke dingen van vandaag en om de dingen die komen gaan nog niet te hoeven aanschouwen.
Een paar stoelen verderop, scheef tegenover mij, zit een jonge dame. Ze luistert, net als ik, naar muziek. Bij mij staat ineens Water and Power van Cold War Kids op.
Zou zij er ook naar luisteren? Ik denk bijna van wel.
"Cry and move on" schalt de zanger in mijn oren en ik zie dat bij de jonge dame de ogen vol lopen. Ik zou me nog kunnen vergissen, misschien valt het licht wat ongunstig. Maar een rollende traan over een wang wordt vlug weggeveegd.
Ik kijk naar buiten en verdrink in de witte wolken die afsteken tegen een felblauwe lucht.
Het droevige melodietje gaat door en haar ogen worden maar niet droog.
Als ik wil uitstappen blijf ik even bij haar staan, leg een hand op haar schouder en knijp even licht. Ik hoef dit niet te doen en misschien wil ze het niet.
Lachend kijkt ze naar me op en met de ogen vol tranen zegt ze: "Het gaat wel".
Cry and move on.
Minus the car, look past the dress
Beyond the pearls, who will protect
Drunk on the stars, shadows evolve
No resume, no diamond lane
Are you willing? Are you brave?
Who could make you feel afraid?
Mean what you say, make your mistakes
Head of silver and gold, your feet crumbling clay
Forever be yours, counting the hours
The salt in the mines and the water is ours
The water is ours, the water is ours, the reservoir
Are you willing, are you brave?
Who could make you feel afraid?
Will you give more than you... give more than you take?
Will you show us what you're... show us what you're made?
Cry and move on
Cry and move on
Cry and move on
Cry and move on
What you're hiding from? You could be fighting, come on.
What you're hiding from? You could be fighting, come on.
What you're hiding from? You could be fighting, come on.
What you're hiding from? You could be fighting, come on.
What you're hiding from? You could be fighting, come on.
Op één dag komen, apart van elkaar, twee herinneringen aan een rit onder het maanlicht bij elkaar.
Twee gedachtes die zonder afspraak of duidelijke aanwijzing samenvallen.
En op diezelfde dag overlijdt vriend Ray, die prachtige dingen met de toetsen kon maken.
Het heeft zo moeten zijn. En toeval bestaat niet.
Saint Thomas was vatbaar voor verslavingen en vocht tegen zijn innerlijke demomen.
Misschien was hij wel manisch-depressief.
Hij zocht hulp, kreeg die ook in de vorm van een opname en voorgeschreven medicamenten.
Op 10 september 2007 werd zijn zielloze lichaam in zijn appartement in Oslo gevonden.
Noren praten niet graag over de toedracht van onnatuurlijke doden, dus werd het heengaan van Thomas geweten aan een ongelukkige combinatie van medicijnen.
In My Morning beschrijft hij zijn aandoening, die uiteindelijk tot zijn dood zou leiden.
Zou hij geweten hebben dat het zo zou eindigen?
I have heard your music and it
Sounds pretty good
I turn it up in the morning
Trying to find the mood
I have spent some time
In a mental institution
But it didn’t work for me
So it’s better to be free
For me the times are changing
I feel it every day
I leave my bed in the morning
That’s the only way
[Chorus]
Don’t leave me with my doctor
On the telephone
He’ll set me up with some medicine
To medicate the dog
Don’t leave me with my doctor
On the telephone
He’ll set me up with some medicine
Next week you can come over
To my precious place
Put up in my studio
Get ready for the race
We might even have some time
To go out for a drink
Soon this will be over
And I won’t need my shrink
