Ik vond mezelf een kritische consument en tot die conclusie kwam ook een vriendin die tijdens haar opleiding er achter kwam dat kritisch consumeren meer inhoudt dan kijken naar de prijs en de hoeveelheid die je inslaat. Niemand van haar studiegenoten mocht het predicaat kritisch dragen, maar ze dacht wel meteen aan mij.
En daar was ik best een beetje trots op. Heeft dat geeikel over en het afgeven op producten dus toch nog nut gehad. Voor mezelf dan, want volgens mij heb ik anderen nooit kunnen overtuigen dat ik goed bezig was.
Vanmorgen vroeg van bed en uit verveling een beetje zitten surfen.
Via via kwam ik een weblog tegen met als subtitel "Bijdragen tot de oplossing van het Weetnietbetersyndroom". Daar las ik dingen die ik nog niet (helemaal) wist en zo begin ik deze dag in de wetenschap dat het nog kritischer kan. En moet. Vind ik.
Even doorklikken leverde deze link op, waarvan ik vind dat dit verplichte kost is voor een ieder die wel eens boodschappen doet: http://www.bouillonmagazine.nl/e-gids.php
Want zoals op de blog "Er was eens..." te lezen stond: bij medicijnen zitten bijsluiters en bij aanschaf daarvan krijg je advies over het gebruik en de risico's van dat product. Maar bij het kopen van voedingsproducten wordt de klant aan zijn/haar lot overgelaten, terwijl voedsel door alle toevoegingen toch behoorlijk gevaarlijk en zelfs eng kan worden.
In mijn ogen is u altijd goed bezig geweest en heb ik u vaak als voorbeeld genomen in de queeste tegen Ikea e.d. Dus u heeft meer bewonderaars dan uzelf.
BeantwoordenVerwijderenEn wanneer mensen medicijnen slikken om het slikken dan ben ik er van overtuigd dat ze niet goed bezig zijn. Ik heb een collega met een E-allergie en ook zij houdt mij op de hoogte van dergelijke toestanden welke heel verhelderend werken en terdege meewegen in mijn besluitvorming bij het uitvoeren van mijn consumptief gedrag.